ویروس کرونای انسانی عضوی از یک خانواده بزرگ ویروسی است که دارای بزرگترین اندازه ژن در بین ویروس های RNA دار انسانی می باشند. تا به امروز هفت نوع ویروس کرونا به عنوان عامل بیماری در انسان شناخته شده است. چهار نوع از این ویروس های کرونا مسئول 30 درصد از سرماخوردگی های معمولی در فصل سرد سال یعنی در زمستان و اوایل بهار هستند. دو نوع ویروس کرونای دیگر به نام های سارس و مرس که سندروم تنفسی هستند از ویروس های جدیدی هستند که در دو دهه اخیر از حیوان به انسان منتقل شده اند و توانستند همه گیری شدید و مرگ و میر در سالهای ۲۰۰۳ (سارس) و ۲۰۱۲ (مرس) ایجاد کنند. 
هفتمین و جدیدترین نوع ویروس از این خانواده ویروس کرونای انسانی است که سازمان بهداشت جهانی بیماری ایجاد شده توسط این ویروس را COVID-19نامگذاری کرده است.ویروس کرونا در اوایل سال 2020 میلادی به عنوان یک ویروس جدید معرفی شد و سازمان بهداشت جهانی به دلیل انتشار سریع این ویروس وضعیت فوق العاده اعلام نمود

یکی از راه های انتقال این ویروس تماس مستقیم با فرد بیمار است. وجود این ویروس در ترشحات تنفسی فرد بیمار از راه های اصلی انتقال این ویروس می باشد

در جدید ترین تحقیقات سازمان بهداشت جهانی یکی دیگر از راه‌ های احتمالی انتقال ویروس کرونا ، تماس نا ‌ایمن با فاضلاب و فضولات حیوانی گزارش شده است. اگرچه وجود ویروس در مدفوع بیمار به عنوان یک منبع خطرناک آلودگی شناسایی شده اما تا کنون میزان وسیع انتقال بیماری از این منبع شناسایی نشده است. به عنوان مثال، گزارشات بین‌المللی حاکی از شناسایی موارد انتقال بیماری سارس در سال ۲۰۰۳ از طریق نشتی و عیب در لوله‌های فاضلاب در یک برج مسکونی در هنگ کنگ معرفی شده است با توجه به شباهت  COVID-19 با سارس، بعید نیست که تماس نا ایمن با فاضلاب، به خصوص فاضلاب مراکز بهداشتی و درمانی، یکی از منابع انتقال ویروس کرونا باشد.

فاضلاب و محیط آبی آلوده می‌تواند یک راه انتقال کرونا باشد. اما این موضوع در مقابل دیگر راه‌های انتقال کرونا بسیار کمتر است. به عنوان مثال در تصفیه‌ خانه‌های فاضلاب بیمارستان‌هایی که محل بستری بیماران مبتلا به کرونا است ، امکان انتقال این ویروس به کارگران و کسانی که با این بخش در ارتباط هستند وجود خواهد داشت .

با توجه به ساختار ویروس COVID-19 ، این ویروس در محیط‌های مختلف قابلیت ماندگاری بین چند ساعت تا چندین روز را دارد . در برخی از تحقیقات بعمل آمده ماندگاری این ویروس بر روی سطوح ضدعفونی نشده بین ۸ ساعت تا بیش از ۱۰ روز نیز تخمین زده شده است. در خصوص ماندگاری این ویروس در آب تحقیقات مختلفی انجام شده و نتایج بدست آمده گویای اثر قابل توجه دما بر روی ماندگاری ویروس کرونا است. در تحقیقی که در سال ۲۰۰۹ انجام شد ، بر روی ویروسی مشابه ویروس کرونا بررسی هایی در محیط‌های آبی انجام شده و نتایج آن حاکی از ماندگاری این ویروس در آب تا چندین روز و در فاضلاب تا چندین هفته است. جالب توجه آنکه بر اساس نتایج این تحقیق میزان غیرفعال شدن این ویروس در دمای ۲۵ درجه بیش از ۱۰۰ برابر غیرفعال شدن این ویروس در فاضلاب است. پس با این شرایط فاضلاب‌ها می‌توانند به عنوان یکی از راه‌های انتقال این ویروس باشند.

وجود کلر به عنوان ماده گندزدای آب شرب شبکه‌های آبرسانی شهری، احتمال آلودگی آب شرب به کرونا را به صفر می‌رساند. بر اساس استاندارد کیفیت فیزیکی و شیمیایی آب شرب وزارت نیرو در حالت عادی میزان غلظت کلر در شرایط نرمال نباید کمتر از8 ppm در لیتر باشد. این عدد در این شرایط بهرانی بخاطر تزریق بیشتر کلر، تا 10 ppm در لیتر افزایش پیدا می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد در ماندگاری ویروس کرونا در این غلظت از کلر در آب به صفر می‌رسد.
ماده ضد عفونی کننده کلر می تواند برای از بین بردن کرونا ویروس احتمالی موجود در آب کفایت کند ؛ اما با توجه به امکان هر نوع اتفاق در مسیر لوله کشی آب و تاکید بر تصفیه تکمیلی آب در محل مصرف، تصفیه آب آشامیدنی توصیه می شود . در دستگاه های تصفیه آب خانگی و صنعتی بدلیل وجود فیلتر ممبران یا همان اسمز معکوس ، با داشتن منافذی در حد یک دهم نانومتر (0.0001 میکرون) به راحتی می توانند باکتری ها و ویروس های بیماریزای احتمالی موجود در آب را حذف کنند یعنی این ویروس ها بدلیل بزرگی اندازه نسبت به منافذ فیلتر ممبران توانایی عبور از این فیلتر را ندارند و به فاضلاب ریخته می شوند.

بنابر اعلام شرکت های تولید کننده فیلتر ممبران مانند شرکت dow آمریکا و toray ژاپن تا 85 درصد میکروبهای شناخته شده بدلیل اندازه بزرگتر از منافذ این فیلتر نمی توانند از آن عبور کنند البته به این نکته توجه کنید که فقط از فیلترهای اصلی این قابلیت را دارند.به تمامی هموطنان عزیز نیز توصیه می شود تا از فیلتر اصلی استفاده کنند تا آب تصفیه شده دچار آلودگی نشود.