حذف منگنز و نیکل از آب

1- حذف نيكل از محيط آبي با استفاده از پوسته پسته سخت

نيكل يكي از فلزات سنگيني است كه در فاضلابهاي صنعتي به وفور يافت مي شود. تحقيقات زيادي در زمينه استفاده از زائدات كشاورزي براي حذف نيكل از محلولهاي آبي انجام شده است. هدف از اين تحقيق، معرفي پوسته پسته سخت به عنوان يك جاذب محلي در حذف فلز نيكل از محيط آبي بود. همچنين در اين تحقيق، مدل هاي ايزوترم جذب نيكل توسط پوسته پسته مورد بررسي قرار گرفت. براي اين كار پوسته پسته تهيه شد و اندازه ذرات آن بين 600 تا 800 ميكرون انتخاب گرديد. همچنين محلول استوك يون نيكل به وسيله اختلاط نمك نيترات نيكل (NiSO4.6H2O) ساخت كارخانه مرك آلمان با آب مقطر تهيه گرديد. نتايج نشان داد كه حداكثر راندمان جذب(3/73 درصد) در pH برابر 8 اتفاق مي افتد. همچنين براي يك غلظت ثابت، با افزايش جرم جاذب، زمان تعادل جذب كاهش (سرعت جذب افزايش) مي يابد. نتايج حاصل از برازش مدل هاي ايزوترم جذب نشان داد كه مدل هاي فروندليچ، برونر-اميتر-تالر، راك-پرائونيتز، ردليچ-پترسون و سيپس در سطح اعتماد 97 درصد داده ها را به خوبي توصيف مي كنند، ولي مدل هاي فروندليچ و سيپس با كمترين فاكتور خطا به ترتيب 10597/0 و 10598/0 و بيشترين ضريب همبستگي (9785/0) داده ها را بهتر توصيف مي نمايند. مقايسه ظرفيت جاذبها در حذف نيكل از محيط آبي نشان داد كه پوسته پسته سخت با سطح ويژه 7/1 متر مربع بر گرم و ظرفيت جذب 3984/0 ميلي گرم بر گرم از جاذب هاي كائولينيت، باگاس و خاكستر لجن براي حذف نيكل مناسب تر است

2- حذف منگنز از محيط آبي توسط زئوليت كلينوپتيلولايت در حضور يون هاي آهن، كروم و آلومينيوم

هدف اصلي اين تحقيق مقايسه مقدار جذب منگنز توسط زئوليت كلينوپتيلولايت در دو حالت محلول تك عنصري و محلول تركيبي بود. براي اين كار از زئوليت معادن سمنان با قطر ذرات 350 ميكرومتر استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه pH بهينه در هر دو حالت تك عنصري و حالت تركيبي برابر5 است. نتايج برازش مدل هاي لاگرگرن، هو و همكاران و اورامي بر داده هاي سينيتيك نشان داد كه در هر دو حالت تك عنصري و حالت تركيبي، مدل اورامي به ترتيب با ضريب همبستگي 8/99 و 9/99 درصد داده ها را بهتر توصيف مي نمايد. سرعت متوسط جذب منگنز براي محلول تك عنصري و تركيبي به ترتيب 0242/0 و 0146/0 ميلي گرم بر گرم بر دقيقه به دست آمد. همچنين مقايسه فاكتور خطا نشان داد كه مدل اورامي براي هر دو حالت تك عنصري و حالت تركيبي داراي كمترين خطا به ترتيب 0248/0 و 0166/0 بود. مقايسه مدل هاي لانگمير، فروندليچ، سيپس و رادليچ- پترسون نشان داد كه مدل سيپس با ضريب تعيين 8/99 و 3/99 درصد و فاكتور خطاي 0055/0 و 0051/0 به ترتيب داده هاي سيستم تك عنصري و تركيبي را بهتر از ساير مدل ها توصيف مي نمايد. ظرفيت جذب منگنز در دو حالت تك عنصري و حالت تركيبي به ترتيب 67/3 و 63/2 ميلي گرم برگرم به دست آمد. براي اندازه گيري سطح ويژه از روش جذب متيلن بلو استفاده شد و نتايج نشان داد كه سطح ويژه زئوليت 31/12 مترمربع به ازاي هر گرم است