فهرست مطالب:
تاثير نانوذرات آهن صفر ظرفيتي بر حذف آرسنيك پنج ظرفيتي از آب آشاميدني
آرسنيك يكي از سمي ترين آلاينده هاي موجود در آبهاي زيرزميني و سطحي است كه سلامت انسان و ساير موجودات زنده را به خطر مي اندازد. حذف آرسنيك توسط روشهاي مختلفي انجام شده است. در اين تحقيق ميزان حذف آرسنيك و كاهش آن با استفاده از نانوذرات آهن صفر ظرفيتي تا حد استاندارد (01/0 ميلي گرم در ليتر) از آب آشاميدني بررسي گرديد. آزمايش ها بر اساس روش بچ در راكتور با حجم 100 ميلي ليتر آب حاوي 1 ميلي گرم در ليتر آرسنيك انجام گرديد. براي اختلاط بهتر و توزيع كامل نانو ذره در آب، اختلاط در دستگاه اولتراسونيك انجام شد. سپس آرسنيك توسط كاغذ صافي واتمن 45/0 ميكرومتر از آب جدا گرديد. ميزان آرسنيك باقيمانده در آب به وسيله دستگاه ICP با دقت سنجش As>0.01 ميلي گرم در ليتر اندازه گيري شد. در اين پژوهش اثر متغيرهاي زمان اختلاط، pH، ميزان ماده نانو ذره، مقدار ماده آرسنيك و يون هاي رقيب مورد بررسي قرار گرفت. پس از انجام آزمايش هاي متعدد، توانايي حذف 100 درصد 1 ميلي گرم آرسنيك توسط 05/0 گرم نانو ذره آهن در مدت زمان كوتاه 8 دقيقه مشخص گرديد. در دامنه pH بين 5 تا 10 توانايي حذف بالاي 98 درصد آرسنيك وجود دارد. استفاده از نانو ذرات آهن براي حذف آرسنيك از آب روش سريع و موثري است و عوامل و شرايط متفاوت بر روي ميزان درصد حذف تاثير چنداني ندارد
حذف نيكل از محيط آبي با استفاده از نانولوله هاي كربني
نيكل يكي از فلزات سنگين در آبهاي سطحي است كه از جمله اثرات مخرب آن سرطان هاي استخوان و ريه، سيانوزيت، سردرد هاي مزمن، سرگيجه، درد در ناحيه سينه، سستي بدن و ضعف عمومي بالا است. مطالعه مورد نظر به منظور تعيين كارايي نانو لوله هاي كربني در حذف نيكل از محيط هاي آبي انجام شد. آزمايش ها به صورت ناپيوسته و با تغيير فاكتورهاي موثر در واكنش مانند pH، زمان ماند و غلظت نانو لوله هاي كربني صورت گرفت و كارايي حذف با استفاده از آزمون آماري فريدمن و نرم افزار SPSS-16 مورد بررسي قرار گرفت. بيشترين راندمان حذف در غلظت 100 ميلي گرم در ليتر نانو لوله كربني، pH برابر 10 و زمان ماند 10 دقيقه و به ميزان 5/82 درصد براي نمونه با غلظت 40 ميلي گرم در ليتر نيكل به دست آمد. نتايج اين طرح نشان داد كه نانو لوله هاي كربني از توانايي بالايي در جذب نيكل با غلظتهاي بالا در محيط هاي آبي برخوردار هستند
بررسي نقش pH در حذف سرب از محلولهاي آبي توسط قارچ موكوراينديكوس
روش هاي بيولوژيكي جداسازي فلز از محلولهاي آبي تحت عنوان جذب زيستي، روشهايي ارزان و موثر در اين زمينه به شمار مي روند. در اين مقاله جذب زيستي سرب توسط قارچ موكوراينديكوس مرده و فرآوري شده با هيدروكسيدسديم، در مقادير مختلفي از pH محلول فلزي بررسي شد. pHهاي پايين ظرفيت جذب كمي را براي سرب نشان دادند و در مقادير pH بالاي 3، جذب زيستي سرب به شدت افزايش يافت و در pH برابر 5/5، مقدار حداكثر جذب ديده شد و اين pH به عنوان مقدار بهينه انتخاب گرديد. مقادير pH در انتهاي فرايند جذب در محلول آبي افزايش يافت. مدل شبه درجه 2 هو براي توصيف سينتيك جذب و مدل لانگمير براي تطبيق داده هاي تعادلي مورد استفاده قرارگرفتند.
