مواد باقی مانده

در عمل تصفیه آب که اجزاء معلق و محلول مزاحم باید از آب جدا شوند، در مراحل مختلف انواعی از پس ماند باقی می ماند. اتلاق کلیه این پس ماند ها به عنوان فضولات (wastes) غیرعاقلانه است زیرا این اصطلاح آشکارا دلالت دارد بر این که هیچ استفاده مؤثر ی نمی شود و باید آنها را دور ریخت. به ویژه باید گفت پس ماند های تصفیهخانه های آب را باید به عنوان محصولات جانبی سودمندی در نظر گرفت. مراحل مختلف تصفیه آب را تقریباً به ترتیب و فور پس ماندهائی که ایجاد می کنند، می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:
1) انعقاد شیمیائی
۲) سختی گیری از آب به وسیله ترکیب شیمیائی
۳) شستشوی صافی های شنی
۴) ته نشینی اولیه آب خام
۵)دفع آهن و منگنز
۶) افزایش کربن فعال
۷) استفاده از خاک های دیاتمه
۸) استفاده از کمک منعقد کننده ها (پلی الکترولیت ها، خاک های رس، سیلیس فعال)
۹) رژنره کرده واحدهای مبادل یون
برطبق طبقه بندی بالا، پس مانده های حاصل از عمل انعقاد فراوان تر از بقیه است و به همین ترتیب نحوه دفعآنها نیز اهمینت بیشتری می یابد.
رسوبات حاصل از انعقاد شیمیائی آب موادته نشین شده در مرحله انعقاد آب هستند و در واقع عمدتاً از جامداتی که از آب حاصل می شود تشکیل شده است. جامدات تولید شده از انعقاد آب به وسیله املاح آهن مشابه با جامدات حاصله از انعقاد با املاح آلومینوم است. تفاوت مشخص این است که توده لجن مرکب از اکسیدفریک است. نظر به این که اکسیدهای فریک در یک محدوده pH بسیار وسیع تری از اکسیدهای آلومینیوم نامحلول هستند، pH آب مجاور با اکسیدهای آهن در دامنه وسیع تری تغییر می کند.
به طور کلی لجن های حاصل از انعقاد آب احتمالاً حاوی مواد بی اثر چون شن و ماسه، مواد آلی محلول یا معلق، موجودات میکروسکوپی گوناگون و ترکیباتی است که وابسته به نوع مواد شیمیائی به کار رفته در فرآیند است مانند: نمک های آلومینیوم و آهن، پلی الکترولیت ها، آهک، کربنات سدیم، سودسوزآور و مواد مشابه دیگر. این ترکیبات یک لجن یا سوسپانسیون شیمیائی با مقدار رطوبت زیاد ایجاد می کنند. و با توجه نوع مواد به کار رفته در انعقاد رنگ متغیری از زرد کمرنگ تا سیاه دارند.