تنها استفاده‌اي که اغلب ما از پوست موز سراغ داريم به فيلم‌هاي کمدي و زمين‌خوردن بازيگران مربوط مي‌شود؛ اما محققان نشان داده‌اند، پوست اين ميوه درون آب به تصفيه‌کننده‌اي تبديل مي‌شود که از تمامي تصفيه‌کننده‌هاي شيميايي شناخته شده، به مراتب مؤثرتر و کم‌خطرتر است. فلزاتي مانند سرب و مس مي‌توانند از طريق زهکشي زمين‌هاي زراعي يا پساب‌هاي صنعتي به خاک و منابع آب شرب وارد شده و سلامتي انسان و ديگر جانداران را به خطر بيندازند. به عنوان مثال اثر مخرب سرب بر مغز و سيستم عصبي تأييد شده است.
در حال حاضر براي تصفيه آب و حذف فلزات سنگين از آن از موادي مانند اکسيدسيليسيوم، سلولز و يا اکسيدآلومينيوم استفاده مي‌شود. اين شيوه جذب فلزات سنگين از آب پرهزينه است و عوارض جانبي بالقوه‌اي دارد که از حضور اسيدهاي متعدد در گروه‌هايي مانند کربوکسيليک و فنليک که براي انجام اين فرايند لازم هستند، ناشي مي‌شود.
به گزارش نشنال جئوگرافي، او و همکارانش براي انجام اين مطالعه پوست موز را خشک و خرد کرده‌اند و آنرا درون محفظه‌هايي از آب با تراکم بالاي فلزات سنگين ريخته‌اند.بعد از مدتی پوست موز فلزات سنگین را به خود جذب کرده و مقدار فلزات سنگین را در آب کاهش دادند. روش ديگري نيز به‌کارگرفته‌شده که تهيه فيلتر از اين پوست‌هاي خشک شده و عبور جريان آب از ميان آن بوده است.
جالب است بدانيد هر دو روش موفقيت‌آميز بوده‌اند و پوست موز توانسته بهتر از تصفيه‌کننده‌هاي شيميايي فلزات سنگين را از آب جدا کند و در خود نگهدارد.
